Οι άνθρωποι που περπατάνε μόνοι τους τις άδειες μέρες με ομίχλη αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Αρχικά εντοπίζουν ο ένας τον άλλο με τα μάτια καθώς συναντιούνται κυκλώνοντας τη βόρεια ή τη νότια παραλία με γρήγορο βήμα σα να βιάζονται να κερδίσουν λίγο χρόνο ακόμα. Πότε-πότε χαμογελάνε ντροπαλά μέσα από τα κασκόλ και τα σκουφιά τους, καμιά φορά νεύουν με το βλέμμα. Σπάνια σταματάνε να μιλήσουν γιατί οι άνθρωποι που περπατάνε μόνοι τους τις άδειες μέρες με ομίχλη έχουν να τα πούνε με τον εαυτό τους, να ταξινομήσουν όλους τους λόγους στο κεφάλι τους που τους βγάζουν από το σπίτι τους γι αυτήν την εκούσια ενδοσκόπηση δίπλα στο νερό. Οι άνθρωποι που περπατάνε μόνοι τους τις άδειες μέρες με ομίχλη δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
@ Νότια Παραλία, Καστοριά, Ελλάδα
Kein Ort 